Een goede voorbereiding is het halve werk. Dat moet de rechter hebben gedacht toen twee gedaagden in persoon hun verweer kenbaar maakten. Want eigenlijk waren zij het eens met de vordering, maar niet met de manier waarop schuldeiser het had aangepakt. Dat verweer wordt vaker gevoerd, en niet altijd terecht. Als een bedrijf een bestelling heeft geleverd, mag dat bedrijf natuurlijk ook verwachten dat wordt betaald.
In deze zaak was het net iets anders: gedaagden konden de factuur declareren en schuldeiser werd dan rechtstreeks betaald. Niets nieuws en niet ingewikkeld op het eerste oog. Het enige dat nodig was, was een volledige declaratie. En die kregen gedaagden maar niet, zodat hun declaratie werd afgekeurd. Gedaagden vroegen om een volledige declaratie maar kregen een dagvaarding.
Voor de rechter was het duidelijk: de vordering werd afgewezen. Achteraf is het makkelijk praten en vooral gissen waarom voor de dagvaarding toch niet even de factuur was gecheckt.